رښتینې قرآنپالنه

 لیکوال:محمدناصرحلیمي

رښتینې قرآنپالنه

·    هر انسان پرځان بسیا شي. یواځې د الله تعالی بنده شي. په هېڅ نوم د هېچا مريی نه وي، عقلونه الله تعالی وپېژني او عاطفې الله تعالی ولمانځي، پېغمبرپال، قرآنپال، مظلوم پال ژوند شي.

·    انساني وړتیاوې د انسان د عزت النفس د ساتنې له لارې د انسانانو د درناوي لپاره وروزل شي، د پت پلورنې او لوټېدنې ټولې لارې ډب شي.

·     کله چې مو وګړو ته له عقلي، روحي، جسمي او اجتماعي پلوه د پرمختیا او سپېڅلتیا د ترلاسونې داسې مخه هواره کړه چې انسانیت يې په پوړیزه او طبیعي بڼه د کمال پړاو ته ورسېږي.

·    کله چې مو د مینې او لورنې پربنسټ داسې پر مختللی عالمانه او عادلانه اجتماعي جوړښت رامنځته کړ، چې له هېچا سره پر هېچا د ظلم جرأت نه وي.

·    کله چې مو د بشري وړتیاوو د پنځولو او سپېڅلو له لارې کاري کچه دومره لوړه کړه چې هېڅ انسان وزګاره شېبه او ګړۍ و نه لري.

·    کله چې مو د وګړیزو، ټولنیزو، روحي، عقلي او جسمي رنځونو دمخنیوي او درملنې لپاره تر نورو دینوالو کره فارمولونه او پایله وال سیستمونه ایجاد او پلي کړل.

·    کله چې پخپلو سیاسي، اقتصادي، اجتماعي، اداري، حقوقي او اخلاقي علومو کې یو ځل بیا د نړۍ استادان شو.

·    کله چې عامه نظم داسې رامنځته شي، چې واکمنان د خپلو ولسونو له زبېښلو لاس واخلي، بې نظمي او ګډوډي يې په اداري او مالي سیستمونو کې دخل او غرض و نه لري.

·    پخپلو ولسونو کې دومره کاري وړتیا ومومو چې د نړۍ د بې شمېره ستونزو حل ته بې شمېره مخترعین، نوښتګر او مکتشفین ولرو.

·    د وګړو روزنه او د قانون حاکمیت دومره لوړې کچې ته ورسېږي، چې په هېڅ نوم د هېچا لخوا د هېچا پر ژوند، عقل، حیثیت او دین د ملنډو وهلو جرأت پیدا نشي، د هر انسان د ژوند ارمان انسان روزنه او ژوند ښکلاېنه وي.

·    کله چې مو د هلک او نجلۍ په زده کړه او روزنه کې پراخه پانګونه او سخاوتمندانه لګښت وکړه په واده کې په لږ لګښت د واده سترو اهدافو لاس ته راوړلو عملا ځير او وروزل شو.

·     کله چې مو پېغلې او زلمي د ودونو خاوندان کړل.

·     په ټولنه کې رښتیا، امانت، وفا، حیا، رحم، عدل او علم ځواکمن او دروغ، خیانت، جفا، بې رحمي، ظلم او جهل ځپلی او کمزوری وي.

·    منصبونه د ستونزو د حل سرچينې شي. وکالت د خلکو د دردونو د انعکاس او د بلوسګرو له کومي څخه د خلکو د حقونو د را ایستلو مرجع شي. وزیران د ملیاردر کېدو پرځای د خپلو ژمنو د سرته رسولو اتلولي ترلاسه کړي.

·    رييسان او ژمن اړخونه د ناروا ګټو له لارې پورتنیو مقاماتواو وزيرانو ته په سوغاتونو لېږلو پر ځاى د خپلو چارو کره اجرا ته چمتو شي.

·    له سيندونو، کانونو او لمرنه پوره ګټه واخېستل شي. د زمکې یوه لوېشت شاړه نه وي، غرونو ته خاوره وخېژول شي او هلته خلک د ونو، بوټو په کر او کښت بوخت شي.

·    د لاس په تڼاکو د پتمنې او روغتیا تضمینوونکې ګټې مخه هر انسان ته
هواره وي.

·    یو انسان د بل د تسخیر اراده ونه کړي ؛ بلکې لمر، سپوږمۍ، زمکه، دښتې، سیندونه، سمندرونه، کانونه، هوا او عناصر انسان، حیوان او نبات ته د سعادت بښلو په موخه انسان ته تسخیر کړي.