لیکوال:محمدناصرحلیمي
۱۱.
رښتینې او حقپالې کيسې
د قرآني کيسې یوه ځانګړتیا رښتینولي
او حق پالنه ده. له الله تعالی او د خلکو له اجتماعي او
فردي رواني حالاتو سره بلدتیا، د عقل اشنا کول اوژمنوسره د زړه د مراندو تړل دي. د
انسان په وجود کې د عزتمنۍ پالل او د حکمت د چېنو خوټول. د مفسدینو د فساد افشاء
کول، له منځه وړل او د رامنځته شویو ناورینونو جبرانول دي او د بدیو او بدانو بدو
پایلو ته د خلکو ځیرول، د پرمختګ له اساسي منابعو نه د بشري پرګنو خبرول او پوهول دي.
«وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ
(٤) حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (٥)».[1]
(دغو خلكو ته، د پخوانيو قومونو، کيسې
راغلي دي چې له بې لاریو څخه یې د منع كېدو لپاره د پند
درس دى او داسې بشپړ حكمت دی ؛ خو پر دوى د خپلو پېغمبرانو خبرې اغېز نه کوي).
No comments:
Post a Comment