لیکوال:محمدناصرحلیمي

۸.      ویښتیا

د حال او مستقبل په اړه بې پروايۍ، د ټولنیزو ارزښتونو سپکاوی، له ټولنیزو دردونو څخه ناخبري، له شتو بشري او طبیعي منابعو څخه غفلت وګړي او ټولنې تباه کوي ؛ خو قرآني کيسې انسان کې د تېرو کيسو په رڼا کې د حال او مستقبل د جوړولو ځواک پیداکوي او د غفلت له خوبه يې راویښوي او د پرمختياوو پر کړنلارو يې پوهوي.

الله تعالی وايي: «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآَنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ».[1] (اى محمده (صلى الله عليه واله وسلم)! تر ټولو ښکلې کيسه درته ځکه بيانوو چې قرآن کریم مو درته وحې كړى، كه څه هم مخكې ترې بې خبره وې).

---

[1]. يوسف: 3.